Mustafakemalpaşa Çayı’nın Uluabat Gölü’ne döküldüğü havzada bulunan Karaoğlan Mahallesi’nde yüzyıllardır manda yetiştiriliyor. Meralarda beslenen mandaların günlük sağılanlarına çayın etrafında çobanlar tarafından bakılıyor. Erkek ve büyüme evresindeki hayvanlar ise göl kıyısındaki meralarda ilkbahardan sonbahara kadar otlatılıyor. Besin içeriği ve kalitesiyle tercih edilen manda eti, sütü ve yoğurdu, Karaoğlan’dan yurdun dört bir yanına gönderiliyor.
Mustafakemalpaşa Çayı bölgesindeki meralarda otlayan mandalar, sıcak yaz günlerinde ise sulak alanlara girerek serinliyor. Mandaların sürü halinde suya girip, Afrika savanalarındaki (tropikal iklim bölgesine mahsus bitki örtüsü, Ekvator neslindeki otsu bitkilerle kaplı çayırlar) bufalo sürülerini andırdığı anlar dronla kaydedildi.
“SU OLMAZSA MANDA OLMAZ”
Karaoğlan sakinlerinden 60 yaşındaki Mehmet Kızıl, mandacılığı gelecek nesillere aktarmak için uğraştıklarını söyledi. Köyde 3’üncü, 5’inci jenerasyon mandacılık yapan ailelerin bulunduğunu belirten Kızıl, mandacılığı ulusal servet olarak gördüğünü lisana getirdi.
Mahallenin etrafından geçen akarsuların mandacılığı kolaylaştırdığını vurgulayan Kızıl, şunları söyledi:
“Anadolu mandacılığını devam ettirmeye uğraşıyoruz. Mustafakemalpaşa Çayı’nın Uluabat Gölü’ne döküldüğü noktalar bizim için çok büyük bir avantaj. Mandalar burada yatar, kendini serinletir. Meradan suya koştuğu vakit Afrika’daki aslanların kovaladığı bufalo sürüsüne misal. Burada belgesellerde izlediğimiz Afrika’yı görmüş üzere oluruz. Manda zati su sığırıdır. Su olmasa manda olmaz. Mandanın olduğu yerde su vardır. İkisi birbirini tamamlar.”
“NESLİ ARTIK TÜKENİYOR”
59 yaşındaki Hüseyin Kırmızı ise dedesinden bu yana üç nesildir mandacılıkla uğraştıklarını, kendilerine miras kalan mesleği sürdürmeye çalıştıklarını tabir etti. “Kolay bir iş olan mandacılıkta hayvanın meraya gitmesinin kâfi olduğunu” belirten Kırmızı, “Diğer hayvanlara benzemiyor. Jenerasyonu artık tükeniyor. Bizim köyümüzde bile sayıları azaldı” dedi.